Blogs

Mindfulness

De afgelopen periode heb ik een aantal basis mindfulness oefeningen met je gedeeld. Doel van het doen van deze oefeningen is vooral uitvinden wat er bij jou past. We zijn allemaal uniek en het is niet realistisch om te denken dat er één manier is die bij iedereen past. Ook is het niet zo dat je de oefeningen na één keer oefenen al onder de knie zult hebben. Het is hard werken als je veranderingen in je leven wilt die je ook blijvend gaan helpen. Maar het is ook jezelf niet veroordelen als het niet meteen lukt, het zijn maar oefeningen die je op weg kunnen helpen. Door steeds te evalueren wat er voor jou werkt kom je er al doende achter welke oefeningen jij prettig vind om te doen. En zo kun je steeds verder bouwen.

Waar kan Mindfulness je bij helpen?                                            

Jij hebt invloed op je gedachten, niet andersom. Als dat lastig voor je is, kun je dit oefenen. Onder andere door mindfulness. Door mindfulness te oefenen en te leren begrijpen kun je een lichamelijke activiteit of een gevoel veranderen, jij doet dit dan dus zelf! Als je de betekenis van mindfulness opzoekt zie je dat het vooral gaat over meer leven in het hier en nu. Bewust zijn van het hier en nu helpt je om meer balans in je leven te ervaren en daarmee minder in de stress modus te gaan. Door chronische stress ontstaan allerlei lachten zoals extreme vermoeidheid maar ook spierpijn. Deze spierpijn kan ontstaan als gevolg van de spanning in je lijf en dus van je spieren.

Mensen die niet goed zijn in het leven in het “hier en nu” hebben vaak last van;           

• Stress door gedachten als “wat als"
• Racen tegen de tijd, de tijd vliegt voorbij je doet veel op de automatische piloot 
•  Doemscenario’s die steeds weer voorbijkomen in je gedachte 
• Moeilijk in slapen en vaak wakker worden door piekeren en negatieve gedachten  
• Uitkijken naar de toekomst maar als die er is het niet zien omdat je alweer verlangt naar de toekomst.                                                                                                                                                   Door deze oefeningen te doen train je als het ware jezelf in mentale kracht. Dit helpt je om mindfulness aan te leren en steeds verder te ontwikkelen en te blijven onderhouden. En dit ongeacht wat er gebeurt in je leven. Klinkt goed toch?

Hoe kun jij nu je eigen doelen bereiken met  mindfulness?     

Allereerst is het van belang dat jij jezelf afvraagt of jij überhaupt wel dingen wilt veranderen in je leven. Misschien ben je al gelukkig en blij met het leven dat je leeft. Ik zeg: Fantastisch! Keep up the good life.                                                          Maar wat nou als je wel wat wilt veranderen? Dan ga je doelen stellen voor jezelf maar maak ze vooral niet te groot. En naar gelang je doelen ga je kijken wat jij nodig hebt om je doelen te behalen. Mindfulness is natuurlijk niet de oplossing voor alles maar kan je wel helpen op weg naar de oplossing. Mindfulness kan je de rust geven om heel bewust te kijken naar je leven, naar waar je nu staat en waar je naar toe wilt. Het kan je helpen om bewuster in het leven te staan, meer in het hier en nu te leven in plaats van in het heden of verleden. In het hier en nu ligt je invloed, niet in het heden of verleden. Doordat je bewuster in het leven komt te staan zul je ook bewuster keuzes gaan maken. Dit helpt je ook bij het aangeven van je grenzen, je denkt immers veel bewuster na voor je ergens ja of nee tegen zegt. Door mindfulness te oefenen kun je met kleine veranderingen een groot effect bewerkstelligen. Immers als je hele bewuste keuzes maakt en daarmee je eigen grenzen (nog beter) leert bewaken zorg je beter voor jezelf. Zo zorg je voor voldoende rust in je leven maar ook voor positievere energie, je kiest bewust voor dingen die de moeite waard zijn voor jou.

Wil je meer weten over mindfulness en/of coaching en hoe het jou kan helpen? Neem dan gerust contact met me op via info@variusvitae.com of per telefoon op 06-11761845. 

Coachen in 4 gesprekken

Margreet is een leuke, vlotte vrouw van midden 70. Op advies van één van haar kinderen maakt ze een afspraak met mij. Ze zegt meteen dat ze eigenlijk niet zo goed weet wat ik voor haar zou kunnen doen. Ze heeft al meerdere keren een traject gehad bij de praktijkondersteuner en dat heeft ook niet geholpen. Maar zegt ze, ik wil het wel proberen.

Als ik aangeef dat we eerst maar eens gaan kennismaken om te zien of we een klik met elkaar hebben reageert ze positief verrast. Ik vertel haar dat ik gewend ben om eerst een intake/kennismaking te doen zodat we van elkaar weten wie we zijn en of we met elkaar verder willen. Ik leg uit dat ik veel waarde hecht aan het gevoel dat zij bij mij heeft. Voor het slagen van een traject is dat van groot belang, helaas wordt dat stuk nog weleens onderschat. Zelf ben ik van mening dat juist die klik medeverantwoordelijk is voor het al of niet slagen van een traject. Het wordt ook wel eens ‘de cruciale klik' genoemd. Een onderzoek van de universiteiten van Manchester en Liverpool laat ook zien dat hulpverleningsrelatie van grote invloed is op het verbeteren van de geestelijke gezondheid van cliënten. En niet de gekozen therapievorm, terwijl dat wel is waar de meeste aandacht naar uitgaat.

Tijdens de intake verteld Margreet mij het een en ander over waar ze tegen aanloopt. Eigenlijk vind ik het niet vreemd dat Margreet het soms lastig vindt om haar steeds veranderende rol in te vullen. Wij vergeten soms dat we in elke fase van het leven een andere rol vervullen en soms natuurlijk meerdere rollen. Als je met pensioen bent breekt er een hele andere fase in je leven aan en dat kan lastig zin. Margreet vond het bijvoorbeeld lastig om uit te spreken dat ze zich niet altijd even goed voelde of dat ze soms wat meer behoefte had aan gezelschap. Als één van haar kinderen haar belde was ze altijd geneigd om te zeggen dat het goed ging terwijl ze soms iets anders bedoelde. Maar ze wilde haar kinderen daar niet mee lastig vallen. Dat was voor ons onderwerp van gesprek. Want zij vulde in voor haar kinderen dat zij het lastig zouden vinden als zij als moeder zou aangeven dat ze zich soms niet goed voelde. Ook nam Margreet aan dat haar kinderen er niet voor open stonden om af en toe even naar haar te luisteren zodat Margreet daarna weer verder kon.

Margreet heeft dit ook met haar kinderen besproken en zij gaven aan dat zij zich goed konden voorstellen dat Margreet af en toe even een luisterend oor nodig had en dat zij daar zekere voor open stonden. De kinderen konden goed begrijpen dat hun alleenstaande moeder af en toe iemand miste om mee te overleggen of te sparren. Soms is het gewoon al fijn om dingen hardop uit te spreken naar een ander en is dat alles wat je nodig hebt om zelf tot een oplossing te komen.

Na 4 gesprekken heeft Margreet aangegeven dat ze mij niet meer nodig had. En dat is een fantastisch resultaat dat Margreet vooral aan zichzelf te danken heeft. Zij wilde graag aan de slag met zichzelf en ze was er klaar mee om zich down te voelen. Margreet geniet weer van het leven en als het even niet lukt weet ze dat er altijd iemand is die met haar mee wil denken.

Op mijn vraag wat nu volgens haar zo heeft geholpen antwoord Margreet: Dat je meedenkt en echt hebt geluisterd naar mij. We zijn nu een half jaar verder en Margreet redt het nog steeds prima zonder de lifecoach en dat is voor mij het mooiste compliment. Iemand zo verder helpen dat hij of zij zelf verder kan en als het nodig is dan ben ik slechts een telefoontje bij je vandaan. 

2018, voor mij een bijzonder jaar 

 2018 het jaar waarin ik eindelijk de knoop heb doorgehakt en naast mijn werk VariusVitae heb opgericht. Iets dat ik al erg lang wilde, een eigen coachpraktijk. Ingegeven door verschillende motieven. Een van die motieven is dat ik erg geloof in zelfregie van mensen. In Nederland zijn we goed geworden in het betuttelen van mensen en ze vertellen hoe ze moeten leven. Zelf geloof ik in leven volgens je eigen Belangrijke Persoonlijke Waarden. Dit helpt je een authentiek leven te leiden.

Het leven heeft pas zin door de waarde die je er zelf aan toekent. Ieder mens is uniek en ervaart persoonlijke behoeften anders. Het is ook zeker niet de bedoeling dat iedereen op de wereld op dezelfde manier denkt en leeft. Juist de variatie zorgt voor het contrast dat we nodig hebben om tot onze eigen persoonlijke voorkeuren te komen.

Ik geloof niet in hokjes of in één leefstijl. Wat voor mij een plezierige manier van leven is kan voor een ander vreselijk voelen en andersom. Waar ik in geloof is dat mensen mogen leven volgens hun eigen Belangrijke Persoonlijke Waarden. Natuurlijk zijn er geschreven en ongeschreven regels waar we allemaal rekening mee houden om de samenleving zo prettig mogelijk te houden maar daarbinnen heb je zelf de regie. Jij hoeft de regie alleen maar te pakken.

Een mooi voorbeeld is dat we allemaal willen voldoen aan een ideaalbeeld. Als gezin werk je beiden, liefst fulltime, heb je één of meerdere kinderen die net als jullie zelf sporten en/of muziek maken, ziet je huis er altijd perfect uit, zien jullie er altijd perfect uit en is jullie sociale leven fantastisch en oh ja ook jullie liefdesleven is nog net zo passioneel als voor de kinderen.

Prachtig als we daar allemaal aan zouden kunnen voldoen maar is het niet veel vanzelfsprekender dat we dit allemaal niet kunnen? Ik ben van mening dat we niet gemaakt zijn om op die manier te leven. Beter is het als je leeft zoals het voor jou en je partner/gezin prettig is, zonder dat we ons druk maken over wat anderen ervan vinden. Belangrijk is dat jij trouw bent aan je eigen Belangrijke Persoonlijke Waarden.

Want hoe fijn is het als je wel thuis bent als de kinderen thuis zijn? Zelf heb ik bijvoorbeeld altijd gewerkt maar niet altijd fulltime. Ik heb ook een hele periode 2 dagen per week gewerkt. Ik vond dat meer dan voldoende in de tijd dat ik ook een zorgtaak had als moeder. Ik heb genoten van de tijd die ik met mijn zoon had. Juist doordat ik werkte heb ik optimaal genoten van de tijd die we samen konden doorbrengen. Maar ik heb ook vriendinnen die fulltime moeder zijn en daar volop van genieten, ook prima. De mensen die wel fulltime hebben gewerkt en daarnaast een gezin hebben? Ook prima als het maar is wat jij wilt. Het kan niet de bedoeling zijn dat je leeft volgens de Belangrijke Persoonlijke Waarden van anderen, dan ga je op je tenen lopen en daar wordt niemand blij van. Ieder mens is uniek en ervaart persoonlijke behoeftes anders.

Kortom blijf dicht bij jezelf en blijf je Belangrijke Persoonlijke Waarden trouw. 

Het creëren van mijn eerste eigen website

Het maken van  een website is een vak apart. Daar ben ik inmiddels wel achter. Gelukkig zijn er tegenwoordig veel hulpprogramma’s zodat de onwetende zoals ik er ook eentje ben, toch kunnen stoeien met het zelf maken van een site.

Wat mij opvalt nu ik een eigen website heb is dat iedereen er wel iets van vindt. Wat zet je er juist wel op en wat niet. Omdat ik een standvastig type ben heb ik ervoor gekozen om niet teveel mensen te laten meekijken en meedenken bij het maken van mijn site. Leuk vind ik het wel dat er hele verschillende vragen worden gesteld door iedereen die een kijkje neemt op mijn website. Sommige mensen vinden het van belang dat ik mijn opleidingen en werkervaringen meer uitdiep op de website. Anderen vinden dat ik nog veel meer moet vertellen wat een Lifecoach nu precies doet. Weer anderen vinden dat ik er veel meer foto’s op zou moeten zetten en zo heeft ieder zijn mening, gelukkig!

En wat vind ik nu eigenlijk zelf? Ik vind het van belang dat de site herkenbaar is en bij me past. Daarom ook de kleurkeuzes. Ik daag graag iedereen uit om af te stappen van alle standaardkleuren die je overal ziet. Toen ik begon bij de gemeente Doetinchem stonden er overal van die vreselijke bruine postbakjes op ieders bureau. Daar ben ik heel bewust begonnen met rose postbakjes, een rose nietmachine en meer van dat soort rose accessoires.  En het werkte! Iedereen moest er gewoon iets van zeggen zowel positief als negatief. En zo heb ik mijn rose image zorgvuldig opgebouwd (eigenlijk onbedoeld). Iedereen denkt dan ook dat je in mijn huis veel rose ziet. Als ze dan in mijn privédomein komen zijn ze verrast dat het alles behalve een rose wolk is.

Maar juist omdat ik de illusie wek dat bij mij alles rose is past het bij mij. Ik hou ervan om mensen uit te dagen en op het verkeerde been te zetten. Niet door oneerlijk of onecht te zijn maar wel door je uit te dagen om na te denken over de wezenlijke dingen in jouw leven. Soms doe ik dat door vragen te stellen maar soms ook door houding en gedrag maar altijd met respect. Respect voor jou en voor jouw manier van leven. Ik vind het heel erg belangrijk dat je bewust kiest voor jezelf. En niet voor iets dat je door anderen wordt opgedrongen. Ik daag je uit om na te denken over jouw eigen normen en waarden zonder daar een (voor)oordeel over te hebben. Dit met als doel dat jij in staat bent om het beste uit jezelf te halen op die levensdomeinen waar jij dat wilt. Jij hebt altijd de regie en ik wil je daar graag bij ondersteunen of je nu van rose houdt of niet 😉.

Lifecoach op de werkvloer

Recentelijk belde mij een oude bekende. Deze oude bekende had werk gerelateerde vragen en frustraties die zijn gezondheid geen goed deden. De bekende was al wat langer ziek gemeld met uiteindelijk de diagnose de ziekte van Crohn. Omdat je als werkgever bij ziekte van een werknemer te maken krijgt met de Wet Poortwachter waarbij beide partijen aan een aantal zaken moeten voldoen was er in deze casus sprake van (achteraf) onnodige frustratie. Vanuit het bedrijf was een re-integratiebureau ingehuurd om te kunnen voldoen aan de eisen van de wet en om de werknemer te begeleiden bij zijn re-integratie. Dit bureau deed precies wat er volgens de Wet gedaan moest worden, namelijk een dossier opbouwen voor het UWV maar zij vergaten naar de menselijke kant te kijken. Het idee van de werkgever was dat de werknemer niet wilde werken en de werkgever had het gevoel dat de werkgever hoe dan ook van hem af wilde. Uiteraard leverde dit aan beide kanten de nodige frustraties op.

Toen de werknemer mij belde met het verzoek om eens mee te denken hebben we een eerste afspraak gemaakt om een en ander helder in beeld te brengen en de opties te bespreken. De werknemer vertelde mij dat hij erg veel stress ervaarde door het re-integratietraject. Hij voelde veel druk om te solliciteren maar gaf aan dat hij op dat moment echt niet in staat was op te werken. De Crohn speelde door de stress veel op, er was sprake van een gescheurde spier in de schouder en het bloedbeeld was erg onrustig zonder dat daar een verklaring voor was.  Een van de opties die ik de werknemer voorstelde was dat ik eerst eens in gesprek zou gaan met de werkgever en dat we dan vervolgens een 3-gesprek zouden aangaan. Dit om alle onduidelijkheden uit de weg proberen te ruimen. De werknemer accepteerde dit aanbod en in goed overleg met hem ben ik eerst alleen met de werkgever gaan praten, gewoon om te horen hoe hij er in stond. De werkgever reageerde overigens direct erg positief op ons voorstel.

Tijdens het eerste gesprek bij de werkgever werd mij al duidelijk dat de werkgever en werknemer goed waren in langs elkaar heen te praten in plaats van met elkaar. De week daarop zijn we met ons vieren om tafel gegaan, de werkgever, de werknemer en zijn partner en ik. Een optie die ik heb gegeven was om een deskundigenoordeel van het UWV aan te vragen. Werkgever en werknemer kenden deze optie niet maar stonden er beiden voor open. Uit dit deskundigenoordeel kwam naar voren  dat deze werknemer op dat moment niet in staat was tot re-integratie omdat er behalve Crohn ook nog sprake was van een gescheurde spier in zijn arm en er iets in zijn bloedbeeld erg onrustig was. De deskundige van het UWV oordeelde dat deze werknemer eerst de tijd moest krijgen om te herstellen.

Door deze nieuwe duidelijkheid in de situatie konden de werkgever en de werknemer weer prima met elkaar door één deur en hadden zij meer begrip voor elkaars standpunt. Voor de werkgever bracht deze uitkomst rust met zich mee omdat hij nu op een andere manier kon voldoen aan de eisen van de wet Poortwachter. Voor de werknemer betekende het rust omdat hij nu geen druk voelde om te voldoen aan de sollicitatieverplichting. Dit zorgde ervoor dat het lichaam zich kon herstellen, de operatie aan de gescheurde spier plaats kon vinden en de relatie tussen beiden was hersteld. Tsja, zo simpel kan het soms zijn.

Als het doel van de coachee is om de onrust tussen hem en de werkgever uit de lucht te halen dan kun je daar als Lifecoach veel in betekenen. Niet door te sturen maar wel door opties te laten zien en de coachee (de werknemer in dit geval) zelf de keuzes te laten maken. Zo ben je ondersteunend aan beide partijen. Na deze vraag hebben we dit traject afgesloten, het doel was immer behaald. Een traject kan langer duren maar vaak hoeft dat niet.