Herkenning van de pijn
Je ouders deden wat ze konden, maar toch kijk je niet terug op een warme jeugd.
Dat is geen schuldvraag. Het zijn gewoon feiten net zoals de gevolgen die je nu voelt.
Fysiek aanwezig zijn maar emotioneel afwezig zijn maakt dat een kind om de gevoelens van zijn ouder(s) heen moet bewegen… dat kan diepe sporen achterlaten. Ook al hebben ze het niet zo bedoeld, jij draagt nu de gevolgen.
Weet: je bent niet alleen. Het besef dat anderen dit ook meemaken, is vaak al helpend. Deze wetenschap kan je de kracht geven om het proces aan te gaan.
Jouw eigen kracht
Niemand kan je redden. En nee, ook een stabiele partner niet.
Herstel ontstaat niet door te vluchten voor je pijn, of te hopen dat iemand anders het voor je oplost.
Jij hebt zelf de sleutel tot herstel in handen. Dat begint met de moed om je gevoelens onder ogen te zien — de verlatingspijn, de spanning, het verdriet.
Wanneer je stopt met wegrennen voor jezelf, worden je emoties zachter en draaglijker.
Door deze stap te zetten, ontdek je hoe groot jouw eigen invloed is op je leven en herstel.
Grenzen als vorm van zelfliefde
Grenzen stellen is jezelf eren.
Het is geen muur bouwen of mensen buiten sluiten, maar het is jezelf beschermen en je energie bewaren voor wat echt belangrijk is.
Grenzen zijn zelfliefde.
Zelfwaarde uit jezelf halen
Stop met je waarde te laten afhangen van anderen of van je werk.
Je bent goed zoals je bent.
Wanneer je jezelf respecteert en liefhebt, ontstaat er ruimte voor gezonde, liefdevolle relaties: eerst met jezelf, en van daaruit ook met anderen.
Voelen en helen
Wegrennen van je gevoelens of ze onderdrukken maakt je uiteindelijk echt ziek.
Je lichaam schreeuwt om lucht, om rust, om aandacht.
Wanneer je jezelf toestaat om te voelen, zet je de deur naar herstel open. Je lichaam kan ontspannen, je hart kan herstellen.
En je hoeft dit niet alleen te doen, ik loop met je mee als je dat wilt.
Door dit proces aan te gaan ontdek je dat herstel mogelijk is, en dat jij zelf de regie hebt over jouw welzijn.
